Przejdź do treści
Alkoholizm to choroba, która nie tylko niszczy życie osoby uzależnionej, ale również rujnuje życie jej bliskich. W Polsce, mimo coraz większej świadomości społecznej i dostępności terapii, problem nadużywania alkoholu pozostaje niezwykle powszechny. Z danych Głównego Urzędu Statystycznego wynika, że ponad 14% rozwodzących się małżeństw wskazuje nadużywanie alkoholu jako główną przyczynę rozpadu związku. W wielu rodzinach, codzienność podporządkowana jest pod zachowania uzależnionego członka rodziny, co często prowadzi do skrajnej rozpaczy i bezsilności bliskich. Poznając historie osób, które borykają się z problemem alkoholizmu, czy to w rodzinie, czy wśród przyjaciół, nasuwa się pytanie: czy istnieje możliwość prawna, aby zmusić osobę uzależnioną do podjęcia leczenia? Czy można, w sposób sądowy, nakłonić alkoholika do podjęcia walki z nałogiem?
Rozwód jest jednym z najtrudniejszych i najbardziej emocjonalnie obciążających momentów w życiu. To proces, który nie tylko kończy pewien etap, ale także wyznacza nowy kierunek w życiu obojga małżonków. W polskim prawie cywilnym, kluczową rolę odgrywa art. 56 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, który reguluje kwestie związane z orzeczeniem rozwodu. Szczególnie interesujący jest § 3 tego przepisu, który zastrzega, że rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Na pierwszy rzut oka, przepis ten wydaje się być jasny i prostolinijny, jednak jak w wielu przypadkach, jego interpretacja nie może być oderwana od realiów życiowych oraz całego systemu prawnego.
Świadczenie wychowawcze, początkowo znane jako 500+, a obecnie jako 800+, wzbudza liczne dyskusje i kontrowersje. Jedni widzą w nim jedno z najważniejszych osiągnięć poprzedniej władzy, inni postrzegają je jako przejaw nadmiernego “rozdawnictwa” ze strony państwa. Dzisiejszy artykuł nie będzie oceniał samego programu, lecz skupi się na istotnej kwestii: czy świadczenie to ma jakikolwiek wpływ na wysokość zasądzanych alimentów na dziecko?
Przepisy Kodeksu Pracy od zawsze miały charakter propracowniczy — to zadaniem ustawodawcy jest zachowanie sprawiedliwego balansu pomiędzy prawami i obowiązkami obu stron stosunku pracy. W związku z tym w niniejszej ustawie można znaleźć wiele regulacji, które zapewniają różnorodne świadczenia na rzecz pracowników. Prorodzinna polityka naszego kraju nie ogranicza się jedynie do programów takich jak 800+, ale także wyraża się w takich przepisach jak te dotyczące urlopu macierzyńskiego czy też dni wolnych na opiekę nad dzieckiem, które są głównym tematem dzisiejszego artykułu.
Wielu lekarzy, wykonując badania czy drobne zabiegi medyczne, staje się ofiarami pretensji, a czasami nawet gróźb ze strony jednego z rodziców, który nie został poinformowany o procedurze medycznej przeprowadzanej na jego dziecku z inicjatywy ex-małżonka. Taka sytuacja powoduje nie tylko stres, ale również wątpliwości co do prawidłowego postępowania w zgodzie z przepisami prawa. W dzisiejszym artykule postaramy się rozwiać te wątpliwości i wyjaśnić, kiedy zgoda obu rozwiedzionych małżonków jest konieczna, a kiedy wystarczy akceptacja tylko jednego z nich.
Statystyki dotyczące aktów przemocy, których ofiarami są osoby najbliższe „kata„, są przerażające. Zgodnie z danymi udostępnionymi przez Policję, w 2023 roku liczba ofiar przemocy domowej wyniosła 77 832 osoby. Warto podkreślić, że statystyka ta odnosi się tylko do ujawnionych aktów przemocy. Bardzo możliwe, że realna liczba ofiar może być dużo większa. Przemoc domowa to problem społeczny o ogromnych konsekwencjach. Osoby najbliższe często nie zgłaszają przypadków przemocy ze strachu, wstydu lub braku wsparcia. Dlatego kluczowe jest, aby prawo jasno definiowało i surowo karało przestępstwa znęcania się nad najbliższymi. W polskim Kodeksie Karnym zostało uregulowane przestępstwo znęcania się, które stanowi specjalny typ czynu zabronionego. Głównym przedmiotem ochrony tego przepisu jest rodzina i jej prawidłowe funkcjonowanie.
W związku małżeńskim obie strony zobowiązane są do wspólnego wspierania i opiekowania się sobą nawzajem. Ten obowiązek nie ma jedynie wymiaru duchowego czy emocjonalnego, ale odnosi się również, a może przede wszystkim, do sfery finansowej. Co zatem, gdy jeden z małżonków nie realizuje takiego obowiązku? Czy w takim przypadku prawo pozostaje obojętne?
Zadaniem ustawodawcy jest konstruowane prawa w taki sposób, aby jak najlepiej odpowiadały faktycznym sytuacjom życiowym. Przykładem realizacji tego zadania przez prawodawcę, są przepisy Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego odnoszące się do alimentów, bowiem zawierają przepisy, które pozwalają na dostosowanie tych obowiązków, do zmieniających się warunków życiowych stron tego stosunku.
W polskim postępowaniu cywilnym, w tym w sprawach rozwodowych, kwestia dopuszczalności dowodów uzyskanych w sposób “bezprawny”, takich jak nagrania z podsłuchów, budzi wiele kontrowersji. W przeciwieństwie do postępowania karnego, gdzie funkcjonuje zasada „owoców zatrutego drzewa„ zabraniająca wykorzystania dowodów uzyskanych niezgodnie z prawem, Kodeks postępowania cywilnego (KPC) nie zawiera podobnych regulacji. W rezultacie sądy cywilne często muszą stawiać czoła dylematom związanym z dopuszczalnością takich dowodów.
Rozpoczynając niniejszy artykuł, musimy już na wstępie wyjaśnić pewną nieścisłość, która z niewiadomych względów jest dość mocno zakorzeniona w świadomości wielu z nas — NA KANWIE PRAWA KANONICZNEGO NIE ISTNIEJE POJĘCIE “ROZWODU”. Fakt ten jest jedną z głównych różnic, jaka odróżnia instytucję małżeństwa zawartego na podstawie prawo cywilnego a prawa “kościelnego”. Dziwnym jest, iż duża część naszego społeczeństwa, która jakby nie patrzeć określa się jako “wyznaniowa” (zgodnie z badaniami GUSu z 2023 r. ponad 79,43% wierzących ankietowanych zadeklarowało się jako wyznawcy religii rzymskokatolickiej), ciągle myli te fakty, mimo tego, że zgodnie z nauką kościoła związek małżeński jest nierozerwalny.
