Przejdź do treści
Do kancelarii prawnych regularnie trafiają klienci, którzy stają przed wyzwaniem obrony swojego prawa do utrzymywania relacji z własnym dzieckiem. Problem ten, niestety, nie jest rzadkością, lecz codziennością wielu rozbitych rodzin. W wyniku nieporozumień, konfliktów, a czasami otwartej niechęci między rodzicami, dzieci niejednokrotnie stają się niezamierzonymi pionkami w emocjonalnej szachownicy dorosłych. Ta bolesna prawda manifestuje się najbardziej w momencie rozpadu związku, kiedy to skomplikowane emocje i niezagojone rany prowadzą do sytuacji, w których dobro dziecka przestaje być nadrzędnym priorytetem. W kontekście tych wyzwań, polskie prawo oferuje konkretne rozwiązania, skupiając się na ochronie interesu dziecka oraz zapewnieniu mu możliwości utrzymania kontaktów z obydwojgiem rodziców. Przepisy art. 598(15) i 598(16) Kodeksu Postępowania Cywilnego wprowadzają mechanizm sankcji pieniężnych dla rodzica, który utrudnia dziecku kontakt z drugim z rodziców.
Po opublikowaniu uchwały Sądu Najwyższego w sprawie o sygnaturze III CZP 32/23, na przeróżnych portalach informacyjnych zaczęła pojawiać się informacja, jakoby wszelkie rozwody orzeczone w czasie trwania pandemii, czyli od 3 lipca 2021 r. do 14 kwietnia 2023 r., w ramach których procedowania w składzie orzekającym znajdowali się ławnicy, nie były skuteczne. Taki przekaz wprowadził poczucie niepewności wśród osób, które przeszły przez proces rozwodowy w tym okresie, budząc obawy o konieczność ponownego rozpoznania ich spraw. Jednakże czy takie przedstawienie stanu faktycznego ma realne odzwierciedlenie w rzeczywistości?
